Er is een groot lerarentekort in Nederland: rondom 4.000 banen. Tegelijkertijd zijn er zo’n 500 leerkrachten uit Turkije in Nederland op zoek naar werk. 1+1=2 zou je denken? Dat blijkt lastiger dan gedacht.
De specialiteit van onze matcher Hülya is Turkse leerkrachten. Dat is een vrij grote groep. Gezien het lerarentekort in Nederland zou je denken dat het matchen met vrijwilligerswerk of zelfs een betaalde baan geen probleem is. Dat blijkt lastiger dan gedacht. De grootste barrière? Taal. Onmogelijk? Zeker niet, maar het vergt wel assertiviteit, doorzettingsvermogen en geduld.
Dat het kan, blijkt uit meerdere matches die Hülya onlangs heeft gemaakt. Zo is het een leerkracht gelukt om uiteindelijk een betaalde baan te krijgen in het voorgezet onderwijs. ‘Zij heeft heel snel Nederlands geleerd en praatte Nederlands waar en wanneer zij maar kon. Dat daar af en toe een spelling- of grammaticafoutje tussen zat, daar zat zij niet mee. Daarnaast haalde zij binnen afzienbare tijd haar B2 diploma en stuurde naar elke school in de omgeving een open sollicitatie. Het moest en zou gaan lukken, en zij wilde laten zien dat het kon. En dat is haar gelukt.’
Zo was laatst ook een biologiedocent die nog maar 2 jaar in Nederland was. Na talloze sollicitatiebrieven zonder succes, kwam hij ons tegen. Ondanks de taalbarrière konden we een school vinden die ervoor open stond en het lukte om een vrijwilligersplek te vinden. ‘Zet mij maar gewoon achter in de klas om te observeren en te leren hoe de leerkrachten het hier doen. Ik ken alle stof, maar praten gaat nog lastig. Elke dag sta ik 5 minuten voor de klas om te oefenen.’
Naast taal zijn er ook verschillen in cultuur en omgangsvormen in de klas. De eerste match die Hülya maakte was een basisschoolleerkracht. Hij benoemde dat het er hier anders aan toe gaat in de klas. ‘Respect wordt hier op een andere manier geuit. In Turkije gaan alle kinderen staan als de leerkracht binnenkomt, groeten de juf of meester en gaan pas zitten als het mag. Als een kind hier het niet eens is met de leraar, dan mag dan gewoon worden uitgesproken. Dat mag in Turkije niet. Hier is respect door gelijkwaardigheid. Kinderen zijn vrijer en gelukkiger. Ze kunnen zich uiten en worden aangespoord om zich te ontplooien.’
Haar advies aan nieuwkomers?
‘Geef de moed niet op. Als je wil, dan gaat het lukken. Maar geef het tijd en wees geduldig’.
Haar advies aan scholen?
‘Sta ervoor open en geef ze een kans. Je zult nog versteld staan.’
